Voor Rivka Koudenburg en haar vriend Johan Verbeke stond het jaar 2020 in het teken van een paar grote veranderingen: ze verkochten hun huizen en kochten Stal Veersedam in Kamperland.

“Eigenlijk is het al heel lang een droom van me om iets met paarden te doen,” vertelt Rivka. “Ik heb de opleiding voor paardenhouderij gedaan, maar al snel bleek dat een eigen paardenpension niet haalbaar was en ik switchte naar een baan in de zorg.”  Ze kreeg een dochter, haar relatie strandde en toen kwam ze Johan tegen. “Johan heeft een boerderij gehad, maar woonde inmiddels in een vakantiewoning in Dishoek. Mijn paardendroom en zijn wens om landelijk en buitenaf te wonen kwamen bij elkaar.” En zo kwam de manege in Kamperland op hun pad. “Natuurlijk is het best spannend om zo’n avontuur te beginnen. Ik wilde vooral zeker zijn voor mijn dochtertje, haar wil ik een stabiele toekomst bieden.”

Het contact met makelaar Zwaan verliep naar wens, al zorgde de corona-crisis wel voor de nodige obstakels. “Gelukkig konden we onze huizen verkopen en zijn we in juli verhuisd naar Kamperland.” Het stel is inmiddels druk bezig om een eigen stempel te drukken op Stal Veersedam. “Wij willen ons vooral onderscheiden op het gebied van kwaliteit: het gaat om het welzijn van de paarden en de pony’s. Dus je zult bij ons geen ondervoede, slecht geborstelde paarden of pony’s aantreffen. En ook belangrijk: we willen hier een positieve sfeer creëren: we helpen elkaar, hebben het gezellig en iedereen is welkom.”

Rivka realiseert zich wel dat ze nog in de opbouwfase zit. “De vorige eigenaar was echt aan het afbouwen, veel paarden uit het pension zijn vertrokken. Maar gelukkig hebben we inmiddels alweer nieuwe gasten voor het paardenpension, het vertrouwen van de klanten moet natuurlijk groeien.”

“We hebben vijf eigen pony’s voor in de les. Omdat we een binnenbak hebben kan er doorlopend les gegeven worden.” Wat het grootste verschil is met mijn werk in de zorg? “Nou, vakanties en vrije weekenden kan ik wel vergeten”,  lacht ze. “Maar ik heb nu meer regelmaat dan toen ik in de zorg werkte. En elke dag is weer anders!”